الحمدلله رب العالمین
سپاس خدای را که حق ستایشش بالاتر از حد ستایشگران است و نعمت هایش فوق اندیشه شمارشگران. حق جویان کوشا از ادای حقش ناتوانند و همت های دورپرواز آدمیان از درک و احاطه به مقام شامخش نارسا و حوزه اعلای ربوبی اش از نفوذ هشیاری هشیاران به دور است.
سپاس خدای راست که به همه امور مخفی داناست و همه نشان ها و آثار آشکار به وجود او رهنما. ذات پاکش بر چشم بیننده برنیاید. نه دیده کسی که او را نمی بیند، نفی و انکارش را بتواند و نه قلب کسی که به وجودش اذعان دارد، بتواند او را ببیند.
مقام او از هر چیزی بالاتر است و نزدیکی او بر همه اشیاء از هر چیزی نزدیکتر. نه علوّ مقامِ ذاتِ اقدسش، او را از مخلوقاتش دور ساخته و نه نزدیکی او موجب تساویش با کائنات گشته است. عقول بشری را از توصیف و تعریف صفتش آگاه ننموده و از معرفت لازم درباره وجود و آثار و نشان های آشکارش محجوب نفرموده است. خداوند باعظمت تر است از تخیلات پوچ و بی اساس تشبیه کنندگانش و والاتر است از اوهام باطل منکرانش، عظمتی بس والا.
کسی که بپرسید «خدا در چیست؟» خدا را در آن گنجانیده و اگر خدا را روی چیزی توهم کند آن را خالی از خدا پنداشته است. بر هستی او هیچ رویدادی سبقت نگرفته و نیستی بر هستی اش تقدم نداشته است.
او با همه موجودات است بدون پیوستگی و غیر از همه موجودات است بدون دوری و گسیختگی. اوست سازنده همه کاینات بی نیاز از آنکه خود حرکتی کند و ابزاری را وسیله کار خود نماید. اوست بینای مطلق بیاحتیاج به دیدگاهیاز مخلوقاتش. یگانه خداوندی که نیاز به دمساز ندارد تا از جداییاش وحشتی بر او عارض گردد.
ستایش خدای راست که حالی از او به حال دیگرش سبقت نگرفته تا برای وجود و یا حال او آغازی پیش از پایانش بوده باشد و برای او ظاهری باشد پیش از آنکه باطنی گردد. هر چه که غیر از آن ذات اقدس واحد نامیده شود کم است و هر عزیزی جز او محقر و هر نیرومندی غیر از او ناتوان و هر مالکی سوای او مملوک و هر عالمی جز او فراگیرنده است.
نهج البلاغه امیرالمومنین علی (ع)
نظرات شما عزیزان: